سعدی، شاعر بزرگ ایرانی، در آثار خود نگاهی حکیمانه به انسان دارد. او به موضع گیری و رفتار انسان‌ها در برابر همنوعان توجه می‌کند. در اشعار سعدی، انسان به آداب و قوانین بهتر تشویق می‌شود و از انتقاد نیش‌دار دوری می‌کند.
زمانی که شیخ اجل، شاعر پرآوازه ایرانی در قرن سیزدهم میلادی مفاهیم انسانی و نوع دوستی را بیان می کرد و در مورد انسانیت شعر معروف را سرودند و سرلوحه ایرانیان بوده و هست.
| بنی‌آدم اعضای یکدیگرند | که در آفرینش ز یک گوهرند | |
| چو عضوی به‌درد آورَد روزگار | دگر عضوها را نمانَد قرار | |
| تو کز محنت دیگران بی‌غمی | نشاید که نامت نهند آدمی |
هم عصر با سعدی در اروپا وایکینگها حکومت می کردند در همان زمان در اروپا قبایل وایکینگ و ژرمن ها از جمجمه سرافراد قبایل شکست خورده پیاله میساختند و خون آنها می نوشیدند.
هر چند همه به این اذعان دارند که هر دوره ای شرایط خود را دارد ولی ملاک زمان حال است ولیکن از گذشته هم درس گرفتن و تاریخ را خواندن و افتخار به پیشینیانمان سبب خواهد شد که راه آینده را روشن تر ببینیم.